مسلما وقتی جنگ میان حق و باطل درگیرد؛ باطل برای غالب شدن در جنگ، از هر حربه ایی برای غلبه ی خصم خود استفاده می کند؛ گاه از راه و روشی منطقی و گاه از راه مجادله و سفسطه که گاه بواسطه ی جهل دسته ایی از مردم در این میدان پیروز می شوند.
«وَ نُنَزِّلُ مِنَ الْقُرْآنِ ما هُوَ شِفاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنينَ وَ لا يَزيدُ الظَّالِمينَ إِلاَّ خَساراً[اسراء/82] و ما قرآن را که براى مؤمنان مایه شفا(ی دل) و رحمت است فرو مى فرستیم، و ستمکاران ( کافران و مشرکان ) را چیزى جز زیان نمى‌افزاید»
با آنکه قرآن برای همه است ولی تنها کسانی از این نور بهره می‌برند که پنجره ی روح خود را به سوی آن باز کنند و لجاجت و عناد را کنار گذاشته، با روحی سالم به سراغ قرآن بروند و لذا لجوجان بیمار دل بر خسارت و سیاهی دلشان افزوده می‌شود.
خوشهای از سبک زندگی نبوی